Μετά από 85 ώρες χωρίς ρεύμα και 70 ώρες χωρίς νερό, ελέγχοντας τον θυμό, την οργή, την αγανάκτηση και ένα σωρό ακόμη συναισθήματα, ψύχραιμα, ρωτώ:
Τέσσερα κοινοτικά πλαίσια στήριξης έχουν «αξιοποιηθεί» και τα αντλιοστάσια δεν έχουν γεννήτριες. Δεν φταίει κανείς;
Από το 1979 υπάρχει Νόμος που δεσμεύει την ΔΕΗ για υπογειοποίηση των δικτύων στα ευρύτερα συγκροτήματα Αθηνών και Θεσσαλονίκης και 42 χρόνια μετά δεν έχει γίνει τίποτα. Δεν φταίει κανείς;
Δήμοι που έχουν πράσινο αλλά δεν δίνουν σημασία στο να έχουν σοβαρή υπηρεσία πρασίνου, καταρρέουν στον πρώτο χιονιά τον χειμώνα και στον πρώτο καύσωνα το καλοκαίρι. Δεν φταίει κανείς;
Διαχρονικά, το στοίχημα της εκάστοτε κυβέρνησης στις κακοκαιρίες ήταν να μην κλείσει η Εθνική οδός και κοπεί η χώρα στα δύο (ακόμη θυμάμαι τον Παυλόπουλο ως υπουργό Εσωτερικών να μου τηλεφωνεί κάθε μισή ώρα, όταν κακοκαιρία είχε πλήξει την κεντρική Ελλάδα, για να βεβαιωθεί ότι όλες οι δυνάμεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα εργάζονταν επί 24ώρου βάσεως -έτσι κρατούνται οι δρόμοι ανοιχτοί).
Αυτή την φορά η εθνική οδός έκλεισε «προληπτικά» λέει... Δεν «κατέβηκαν καν στον αγώνα» λέω... Δεν φταίει κανείς;
Τελικά, αν ζητάμε ανάληψη ευθύνης ζητάμε πολλά;
