SOS ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ - ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ
Αν πριν ένα χρόνο ήταν νωρίς ώστε να επιχειρηθεί ένας συνολικός απολογισμός για την αξιολόγηση της διοίκησης που διοικεί τον δήμο Ηλιούπολης, δύο χρόνια μετά έχοντας εκτίσει το μισό της θητείας της, μπορούμε με ασφάλεια να το επιχειρήσουμε. Συνάμα να δούμε προς τα που βαδίζουν τα πολιτικά πράγματα της πόλης. Άλλωστε σε ένα χρόνο από τώρα θα εισερχόμαστε επίσημα σε προεκλογική περίοδο για τις επόμενες δημοτικές εκλογές.
Τι να πρωτοπεί όμως κανείς; Τι ύφος είναι κατάλληλο για έναν τέτοιο απολογισμό; Φτάνει ο ορθός λόγος για να γίνει κατανοητή η πορεία αυτής της διοίκησης; Κατά καιρούς όλα έχουν σχολιαστεί και ειπωθεί. Ένας επαναλαμβανόμενος συμπυκνωμένος πολιτικός λόγος θα ήταν κουραστικός, ιδιαίτερα για αυτούς που γνωρίζουν τα πεπραγμένα των δύο τελευταίων ετών.
Ας φανταστούμε την πορεία της διοίκησης με αυτή ενός καραβιού στο παρθενικό του ταξίδι. Πλοίαρχος - τιμονιέρης νέος αν και ξαναταξιδεμένος, αξιωματικοί, ορντινάτσα, ναύτες, επιβάτες, ένα καράβι με τα όλα του. Ξεκίνησε πριν δύο χρόνια από το λιμάνι διασχίζοντας τη μισή υδρόγειο και τώρα μένει το άλλο μισό για να ξαναπιάσει το ίδιο λιμάνι που ξεκίνησε, ώστε να ανανεώσει εκ νέου ένα καινούριο ταξίδι.
Ξεκινώντας από την κατάσταση του καραβιού θα δούμε πως έχει πολλές καθημερινές δυσκολίες. Η καθαριότητα του είναι ανεπαρκής, τα σκουπίδια εξακολουθούν να πετάγονται στη θάλασσα. Αν και διαθέτει πλούσιο πράσινο, δεν υπάρχει η κατάλληλη επιμέλεια, αφήνοντας έντονη αίσθηση εγκατάλειψης. Οι ζημιές στο σκαρί του καραβιού καθυστερούν να επιδιορθωθούν, προκαλώντας περαιτέρω φθορές του. Η ψυχαγωγία, εκπαίδευση, πολιτισμός, για τους επιβάτες είναι τομείς ανύπαρκτοι αλλά όχι με ευθύνη της διοίκησης μιας και στο καράβι ξέσπασε επιδημία, κρατώντας τους επιβάτες απομονωμένους στις καμπίνες τους. Το καράβι παρουσιάζει εμφανισιακά αλλά και επί της ουσίας κακή κατάσταση αλλά το κυριότερο είναι ότι δεν υπάρχει πλάνο εργασίας, ένα σχέδιο ώστε οι καθημερινές συνήθειες του καραβιού να αλλάξουν, το καράβι να γίνει σύγχρονο και καλύτερα λειτουργικό.
Κάποιοι από τους αξιωματικούς τσακώνονται, όπου βρουν ευκαιρία ρίχνει ο ένας την ευθύνη στον άλλον. Σχεδόν όλοι οι αξιωματικοί εκφράζουν ανοιχτά παράπονα για τον πλοίαρχο, τα λένε κατευθείαν στους επιβάτες. Όσο για τους ναύτες, προσφάτως θα βγάλουν ανακοίνωση που κάνουν λόγο για κήρυξη πολέμου από την πλευρά της διοίκησης του πλοίου. Με άλλα λόγια το ηθικό πάνω στο καράβι κάθε άλλο παρά ακμαίο μπορεί να χαρακτηριστεί. Η συνεχής φωτογράφιση αξιωματικών με επιβάτες στο κατάστρωμα του πλοίου και το επικοινωνιακό παιχνίδι με ανακοινώσεις του πλοιάρχου είναι αντιμέτρα αμφιβόλου αποτελεσματικότητας.
Ο πλοίαρχος - τιμονιέρης έχει μια ιδιαιτερότητα. Γνωρίζει από πλοήγηση μόνο το πρόσω ολοταχώς. Αγνοεί να κόβει τιμόνι, πως μειώνουν ταχύτητα, υπάρχουν σοβαρές υπόνοιες ότι ίσως αγνοεί πως θα ρίξει στο τέλος τις άγκυρες όταν ξαναπιάσει λιμάνι. Η ικανότητα του στην πλοήγηση θυμίζει τους πιλότους που έριξαν τα αεροπλάνα στους δίδυμους πύργους. Ήξεραν πως να απογειώνουν και να πετάνε ένα αεροπλάνο. Δεν πήγαν ποτέ στα μαθήματα προσγείωσης γιατί δεν τα χρειάζονταν. Όπως καταλαβαίνετε υπάρχει πρόβλημα για την ασφάλεια καραβιού και λιμανιού.
Στην πορεία του πολύ σύντομα το καράβι, ακριβώς γιατί ο πλοίαρχος δεν ξέρει να κόβει το τιμόνι, άρχισε να πέφτει σε βράχια. Έχουν ονόματα τα βράχια αυτά, ας απαριθμήσουμε μερικά. "Μυστικές συνομιλίες με ΑΔΜΗΕ, Μυστικές συνομιλίες με τον δήμαρχο Αλίμου, Κοινό νεκροταφείο με τον Άλιμο στην Β ζώνη προστασίας Υμηττού, Κακοποίηση της απλής αναλογικής, κλοπή δημοτικών συμβούλων με αντάλλαγμα θέσεις στη διοίκηση του πλοίου. Όλες αυτές οι προσκρούσεις έχουν ανοίξει τρύπες στο σκαρί που μπάζει νερά, έχουν προκαλέσει βραχυκυκλώματα στις μηχανές που έχουν πιάσει φωτιά. Το ταξίδι όμως συνεχίζεται λες και δεν τρέχει τίποτα. Υπάρχουν θεατρικά δρώμενα στο κατάστρωμα, που λένε στους επιβάτες ότι θα τους πετσοκόψουν ή για το σπιτάκι τους μέσα. Αγνοούν οι επιβάτες ότι μπορεί να είναι αλήθεια και αμήχανα χαμογελούν, μερικοί παρακολουθούν εμβρόντητοι. Η φιλοσοφία της διοίκησης του καραβιού είναι το κουκούλωμα όλων των παραπάνω. Μια φιλοσοφία που διαπότισε τους αξιωματικούς του καραβιού, τόσο ώστε να κρύψουν μια γυναίκα στα αμπάρια, αφηγούμενοι μετά στους επιβάτες με έντονα συναισθήματα το κατόρθωμα τους.
Όπως κάθε τέτοια ιστορία που σέβεται τον εαυτό της, υπάρχει κι ένα παγόβουνο. Το καράβι έχει πορεία προς ένα πελώριο παγόβουνο, που λέγεται "Ηλεκτροφωτισμός". Στην ψηλότερη κορυφή του έχει καρφωμένη μια σημαία που γράφει "δικαιοσύνη". Αν γίνει σύγκρουση με το παγόβουνο είναι αμφίβολο αν το καράβι συνεχίσει να πλέει ή βυθιστεί.
Ο πλοίαρχος έχει μεταφυσικές ανησυχίες που τις μοιράζονται μαζί του κάποιοι αξιωματικοί. Πιστεύει ότι υπάρχει δυνατό αεροπλανοφόρο δίπλα του, φέρει το όνομα "Σύριζα", που την κατάλληλη στιγμή θα προστρέξει για βοήθεια. Θα μπαλώσει τις τρύπες, θα σβήσει τη φωτιά, θα σπάσει το παγόβουνο και θα δώσει παράσημο σε πλοίαρχο και αξιωματικούς. Μάλλον μάταια θα περιμένει ο πλοίαρχος. Η διοίκηση του αεροπλανοφόρου έχει καταλάβει τον πλοίαρχο, έχει αρχίσει να τον χαρακτηρίζει αρνητικά, το ίδιο πολλοί τοποτηρητές του αεροπλανοφόρου. Δεν προβλέπεται ούτε βοήθεια, ούτε μάνα εξ ουρανού για το συγκεκριμένο καράβι.
Ένας απομονωμένος πλέον πλοίαρχος, με καμία επαφή με την κεντρική διοίκηση - λιμεναρχείο, καμία επαφή με άλλους σχηματισμούς πλοίων με κοινή "κεντρογενής" καταγωγή με αυτόν, συνεχίζει στο γνωστό - άγνωστο, χωρίς να διαθέτει βάρκα με το όνομα Ελπίδα. Αν δεν εκδηλωθεί ανταρσία από αξιωματικούς, κινδυνεύουν όλοι, καράβι, πλήρωμα, επιβάτες.
Τα πλοία που ακολουθούν το καράβι κατά πόδας, έχουν καταφέρει να συνεννοηθούν μεταξύ τους και είναι έτοιμα να παραλάβουν επιβάτες, ναυτικούς, ακόμα και αξιωματικούς που δεν επιθυμούν να πάνε στον πάτο της θάλασσας ή να διακινδυνεύσουν σε μια καταστροφική πρόσκρουση.
Με αμείωτο ενδιαφέρον συνεχίζουμε όλοι μαζί να παρακολουθάμε που θα καταλήξει αυτή η παρανοϊκή διαδρομή.
Κάποια άσχετα σχόλια
1.Ανέβηκε προ ημερών στα τοπικά, δημοσιογραφικό κείμενο για τον ηλεκτροφωτισμό στη Λάρισα. Ψάχνοντας κατευθείαν στην πηγή, δεν είναι τα πράγματα ακριβώς όπως περιγράφηκαν. Θα υπάρξει σε επόμενο χρόνο κείμενο με πολλά πλέον παραδείγματα και ειδική αναφορά για τον ηλεκτροφωτισμ;o στη Λάρισα.
2.Ο Άκης, ένας πολιτικός δεκαετιών, κηδεύτηκε χωρίς την παραμικρή απόδοση τιμών. Το πάθημα του Άκη εν ζωή, ειδικά τώρα που πέθανε, ας γίνει μάθημα για πρώην μαθητές του και συνεπιβάτες του. Μην ζηλεύετε τον Άκη.
3.Είδα ιδιαίτερη χαρά για ένα γνωστό τραγουδιστή τον Βασίλη Παπακωσταντίνου. Είδα να ανεβαίνουν και στίχοι από τα τραγούδια του Βασίλη. Θα πω στους "γηραλέους" εφήβους να μην αυτοπαραμυθιάζονται. Όταν λέει "άσε με να κάνω λάθος", το λέει ένας πραγματικός έφηβος, όχι κάποιος που έχει κάνει ήδη μισό εκατομμύριο λάθη και ψάχνει να κάνει κι άλλα.
Παναγιώτης Δριμυλής
