Σύντομο ιστορικό του Ιερού Ναού
Αρχικά, ο Ιερός Ναός της Αγίας Μαύρας Ηλιουπόλεως είχε το εντυπωσιακό προνόμιο να μετακινείται από τόπου εις τόπον, γιατί απλά ήταν ένα είδος παράγκας, τοποθετημένης αρχικά σε καταπατημένη δασική περιοχή.
Το μετακινούμενο παραγκο-εκκλησάκι, τον Αύγουστο του 1984 βρίσκει επιτέλους το χώρο του.
Το Υπουργείο Γεωργίας παραχωρεί δασική έκταση που στην κυριολεξία ήταν μέρος γρανιτένιου τμήματος του Υμηττού.
Η χαρά των κατοίκων αλλά και του πατρός Ιωάννου, που ήταν τότε εφημέριος στην εκκλησία, ήταν απερίγραπτη. Στο εξής νόμιμα και χωρίς παρενοχλήσεις από τις κυβερνητικές αρχές, θα μπορούσε να ανεγερθεί ναός περικαλλής και μοναδικός.
Ο θεμέλιος λίθος τέθηκε το Σεπτέμβριο του 1985 και το έργο ανατέθηκε σε δύο αξιόλογους κατασκευαστές, στο Γεώργιο Αξιώτη, Αρχιτέκτονα και στο Νικόλαο Γωνιωτάκη, Πολιτικό Μηχανικό.
Εργασίες εννέα χρόνων, στο διάστημα των οποίων εμφανίστηκαν εμπόδια και δυσκολίες, οικονομικές αδυναμίες και ελλείψεις, απογοητεύσεις και μικρότητες, αλλά τα πάντα πήραν τέλος με τα εγκαίνια που έγιναν τον Απρίλιο του 1994. Το έργο είναι συλλογικό, για την προβολή και τιμή των Αγίων, γιατί οι ενορίτες με την αγάπη τους πρόσφεραν τα πάντα.
Το τεράστιο αυτό αρχιτεκτονικό μεγαλούργημα είναι έργο δικό τους, τους ανήκει, είναι ιδιοκτησία τους και ασφαλώς είναι ευλογημένοι και προστατευμένοι από το ζευγάρι των αγίων, οι οποίοι γνωρίζουν καλύτερα τα προβλήματα της οικογένειας και ασφαλώς θα έρχονται αρωγοί σε κάθε προβληματική, σε κάθε δυσκολία εκείνων, που τους επικαλούνται.
Ο Ιερός Ναός πανηγυρίζει την μνήμη των Αγίων Τιμοθέου και Μαύρας στις 3 Μαΐου.
Οι Μεγαλομάρτυρες Άγιοι Τιμόθεος και Μαύρα
Θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις αυτού» που μας δίνει όλα τα επίγεια και επουράνια αγαθά και αναδεικνύει τους Αγίους Τους θαυμαστούς και θαυματουργούς, ως πρότυπα ζωής και οδηγούς προς την αιωνιότητα. Παράδειγμα χαρακτηριστικό και αποκαλυπτικό είναι ο Βίος των θαυματουργών Αγίων Μαρτύρων Τιμοθέου και Μαύρας που θα διηγηθούμε στη συνέχεια και υπήρξαν ένα ιδανικό ζευγάρι παντρεμένων, οι οποίοι έζησαν μέσα στον κόσμο, αλλά εν Χριστώ Ιησού, δηλαδή σαν Άγιοι.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά και ας μεταφερθούμε με την σκέψη μας στον 3ον μ.Χ. αιώνα, όταν αυτοκράτορας της Ρώμης ήταν ο Διοκλητιανός. Στην περιοχή της Θηβαΐδος της Αιγύπτου, υπήρχε ένα κεφαλοχώρι, που ονομαζόταν «Κωμόπολις των Παναπέων». Εκεί ζούσαν δύο νέα παιδιά, δύο ψυχές χριστιανικές, με αγάπη αληθινή για τον Χριστό, ο Τιμόθεος και η Μαύρα. Ο Άγιος Τιμόθεος ήταν Αναγνώστης και «ανεγίνωσκεν επ' Εκκλησίας τα ιερά λόγια». Γνώριζε πολύ καλά την αξία των ιερών αυτών βιβλίων, γι' αυτό και αρνήθηκε να τα παραδώσει στον ειδωλολάτρη έπαρχο Αρριανό.
Όταν εκείνος τα εζήτησε, με σκοπό να τα καταστρέψει, του έδωσε την απάντηση: «Τα βιβλία αυτά είναι σαν παιδία δικά μου. Αυτά με στηρίζουν και με αυτά επικαλούμαι την βοήθεια του Θεού. Και όπως κανένας αληθινός πατέρας δεν παραδίδει θεληματικά τα τέκνα του στον θάνατο, έτσι και εγώ δεν προσφέρω για κάψιμο τα ιερά βιβλία της Εκκλησίας. Μετά την θαρραλέα αυτή ομολογία δέχθηκε στα αυτιά πυρακτωμένα σίδερα και πετάχτηκαν οι κόρες των ματιών του έξω και μετά τον έδεσαν στον τροχό, ένα φριχτό όργανο βασανισμού της εποχής εκείνης.
Η δύναμις του Θεού όμως, σταμάτησε απότομα τον τροχό, απελευθέρωσε τον Τιμόθεο και εξαφάνισε κάθε πληγή από το σώμα του. Την επόμενη μέρα έφεραν μπροστά του την σύζυγό του Μαύρα (είχε νυμφευθεί πριν από είκοσι ημέρες), για να τον πείσει να αρνηθεί τον Χριστό, αλλά συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Η Μαύρα προσποιήθηκε ότι πηγαίνει στην φυλακή για να μεταπείσει τον Τιμόθεο, ενώ στην πραγματικότητα πήγε για να του ανακοινώσει και την δική της θέληση να αγωνισθεί μέχρι τέλους για τον Χριστό, που είχε σαν αποτέλεσμα τον βασανισμό της.
Επειδή όμως έμεινε θαυματουργικά αβλαβής από τα βασανιστήρια, τελικά σταύρωσαν και τους δύο και έτσι είχαν την μεγάλη τιμή να έχουν το ίδιο τέλος με Αυτόν που αγάπησαν περισσότερο από όλα στην ζωή τους. Το μαρτύριο όμως δεν είχε τελειώσει για τους δύο νέους. Ενώ ήσαν κρεμασμένοι στον Σταυρό, δέχθηκαν λυσσαλέες επιθέσεις από τον διάβολο, που νόμισε ότι θα τους παρασύρει με απατηλές υποσχέσεις και γήινες απολαύσεις. Οι Άγιοι όμως στηρίζοντας ο ένας τον άλλον τελικά τον νίκησαν, παρά το ότι οι πειρασμοί αυτοί και δελεαστικοί ήσαν και επώδυνοι.
Δόξα λοιπόν αιώνια και τιμή στους δύο αυτούς αγαπημένους Αγίους Μάρτυρες, Τιμόθεο και Μαύρα, που με την βοήθεια του Θεού νίκησαν τον κόσμο των παθών, τον διάβολο και την αμαρτία και χαίρονται τώρα την αιώνια ευτυχία στην Βασιλεία των Ουρανών και πρεσβεύουν υπέρ όλων εκείνων, που επικαλούνται την χάρη και την βοήθειά των την θαυματουργική.
Πηγή: http://www.agiamavra.gr/
