Οι πανελλήνιες είναι μια πολύ
ψυχοφθόρα διαδικασία για μαθητές – αλλά και για γονείς.
Δυστυχώς για κάποιο λόγο η
Ελληνική Κοινωνία έχει θεοποιήσει τα επαγγέλματα υπηρεσιών, όπως του Ιατρού,
του Δικηγόρου, του Μηχανικού, του Οικονομολόγου κλπ. Παρ όλα αυτά, η εκπαίδευση
ενηλίκων, οι σχολές μαθητείας και τα ΙΕΚ, δημόσια ή ιδιωτικά, προσφέρουν πια
υψηλό επίπεδο σπουδών και πρακτικής εξάσκησης, σε μία σειρά επιστημών και
επαγγελμάτων που είναι περιζήτητα σε οποιαδήποτε κοινωνία και οικονομία.
Πάρα πολλές φορές όντας φοιτητής,
όταν βρισκόμουν με παλαιούς συμμαθητές μου, που δεν είχαν περάσει σε κάποιο ΤΕΙ
ή ΑΕΙ μου διηγούνταν τα επιτεύγματα τους, με τον κλάδο που είχαν ακολουθήσει.
Άλλος υπαξιωματικός του εμπορικού Ναυτικού, άλλος υδραυλικός, μια φίλη web designer, κάποιος άλλος
ξυλουργός, ήδη στα 23 ή στα 25 τους είχαν φτιάξει δική τους εταιρία και αμείβονταν με τα διπλά και τριπλά χρήματα
απ όσα έπαιρνα εγώ στις δουλειές που έκανα ως φοιτητής και ήταν «γεμάτοι». Αντιθέτως
είχα συμφοιτήτριες και συμφοιτητές που είτε εγκατέλειψαν τις σπουδές και ήταν
επαγγελματικά αποπροσανατολισμένοι για έτη, είτε ποτέ δεν αγάπησαν αυτό που
σπούδασαν και κατέληξαν σε μια δουλειά που δεν τους ικανοποιούσε.
Σημασία λοιπόν δεν έχει η πρόσκαιρη επιτυχία των πανελληνίων αλλά τι γίνεται μετά. Πόσο αγαπάς αυτό που κάνεις και πόσο ενημερώνεσαι για την τέχνη ή την επιστήμη σου. Αυτό όχι μόνο σε καταξιώνει επαγγελματικά, αλλά και κοινωνικά.
Και εν τέλει την κοινωνία μας, καθημερινά δεν την έσωσε ένας δικηγόρος ή οικονομολόγος, αντιθέτως την έσωσαν ένας ηλεκτρολόγος ή ένας υδραυλικός. Και η χώρα μας η κοινωνία μας και η οικονομία έχει μεγάλη ανάγκη (και ζήτηση) των συγκεκριμένων ειδικοτήτων.
Καλή επιτυχία στις επιδιώξεις σας.
Και να θυμάστε πάντα οι πανελλήνιες είναι απλά μια στάση στη ζωή μας, όχι το
τέρμα σε καμιά περίπτωση.
Χατζηγρηγορίου Θεοχάρης
Υ.Δ. Πανεπιστημίου Αθηνών
