Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας & στην Ηλιούπολη
166 χρόνια μετά τις μεγάλες
διαδηλώσεις που πραγματοποίησαν οι γυναίκες εργάτριες στη Νέα Υόρκη,
διεκδικώντας το αυτονόητο δικαίωμά τους για καλύτερες εργασιακές συνθήκες, η 8η Μαρτίου σημαίνει πολλά
περισσότερα από μία καθιερωμένη «εορτή». Ζούμε στην Ελλάδα του 2023 και
όμως, τόσους αιώνες μετά από τη μέρα που έμελλε να καταστεί σύμβολο μνήμης των γυναικείων διεκδικήσεων,
η πατριαρχία, η έμφυλη ανισότητα και η ελλιπής θεσμική πρόληψη έναντι
φαινομένων βίας και κακοποίησης γυναικών καθιστούν πιο σαφές από ποτέ ότι
έχουμε πολλή δουλειά ακόμη να κάνουμε, τόσο σε κοινωνικό όσο και σε θεσμικό
επίπεδο.
Η έμφυλη
ανισότητα αναδεικνύει το ζήτημα των εξουσιαστικά συγκροτημένων έμφυλων
σχέσεων στο πεδίο της κοινωνικής πρακτικής και είναι εμφανής σε κάθε κοινωνική έκφανση: από τις συνθήκες εργασίες και
τις μισθολογικές απολαβές, μέχρι τα συχνά περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης
και κακοποίησης, τον τρόπο που αναπαράγονται στον δημόσιο λόγο στερεοτυπικές
αντιλήψεις για το «ορθό γυναικείο πρότυπο», την αποτύπωση του «φυσικού ρόλου»
της γυναίκας ως φροντίστριας-νοικοκυράς, την αντικειμενοποίηση του γυναικείου
σώματος, το trafficking, αλλά και την ιδιοκτησιακή και εξουσιαστική νοοτροπία που πηγάζει από την
αντίληψη περί «αδύναμου φύλου» και η οποία πολλές φορές καταλήγει ακόμη και στη
φυσική εξόντωση. Κατακτήσεις και κεκτημένα του δυτικού νομικού πολιτισμού, όπως
το δικαίωμα στην άμβλωση, τείνουν να
αμφισβητούνται σε διάφορες χώρες του δυτικού κόσμου. Εν τούτοις, η γυναίκα
γίνεται ακόμα αντιληπτή ως «αναπαραγωγική μηχανή», με φυσικό χώρο
δραστηριοποίησης τον «οίκο» και πεδίο
αναφοράς και δράσης την αφανή, ιδιωτική σφαίρα, με βάση τις κυρίαρχες
πατριαρχικές αντιλήψεις. Ως εκ τούτου, οι
γυναίκες υφίστανται τη βία και την ανισότητα σε λεκτικό, ψυχολογικό και
σωματικό επίπεδο στους εργασιακούς χώρους, στις διαπροσωπικές και κοινωνικές
σχέσεις, ακόμη και στον πολιτικό βίο και τη δραστηριοποίησή τους στα «κοινά».
Οι διεκδικήσεις των φεμινιστικών κινημάτων έχουν,
ωστόσο, αναδείξει τόσο τα προαναφερθέντα ζητήματα, όσο και το φαινόμενο που
πλήττει κατάφωρα τα τελευταία χρόνια την κοινωνία ευρύτερα, αλλά και την πόλη μας, αυτό της γυναικείας
κακοποίησης, του βιασμού και των γυναικοκτονιών. Στην Ηλιούπολη είχαμε,
δυστυχώς, αντίστοιχα περιστατικά, με αποτέλεσμα η ανάγκη να φανεί η πραγματική
διάσταση αυτών και να προχωρήσουμε ένα βήμα παρακάτω να είναι μεγάλη. Τα
σύγχρονα κινήματα και το ελληνικό #metoo συνέβαλαν καθοριστικά στην ανάδειξη αντίστοιχων περιστατικών, προσδίδοντας
ορατότητα σε ένα φαινόμενο που δεν προέκυψε σήμερα, αλλά συνέβαινε πάντα «πίσω
από κλειστές πόρτες», παραμένοντας στην αφάνεια.
Σήμερα περισσότερο από ποτέ, απαιτείται η δραστηριοποίηση σε όλα τα επίπεδα, συμπεριλαμβανομένης της
τοπικής κοινωνίας, προκειμένου να θέσουμε φραγμό στα φαινόμενα αυτά και να διεκδικήσουμε
την οικοδόμηση μιας κοινωνίας με πραγματική ισότητα. Ο αγώνας αυτός φυσικά
είναι πολυεπίπεδος, καθώς η άρση έμφυλων στερεοτύπων δεν μπορεί παρά να
συνδέεται άρρηκτα με την αλλαγή σε επίπεδο κοινωνικής συνείδησης και, κατά
συνέπεια, καθίσταται αναγκαία τόσο η κοινωνική παρέμβαση και η κινηματική
εμπλοκή φορέων, φεμινιστικών ομάδων, πολιτικών οργανώσεων και πολιτών, όσο και ο σχεδιασμός ενός συνολικού πλαισίου,
κοινωνικού και θεσμικού, που δύναται να προλαμβάνει αλλά και να αντιμετωπίζει τις
διάφορες εκφάνσεις της έμφυλης ανισότητας.
Ως γυναίκες,
ευαισθητοποιημένες σε τέτοια ζητήματα,
που κατοικούμε και δραστηριοποιούμαστε στην Ηλιούπολη, με την παρούσα
παρέμβασή μας, θα θέλαμε να δείξουμε και πάλι ότι στην πόλη μας υπάρχει μια μεγάλη αγκαλιά για κάθε γυναίκα και
θηλυκότητα που τη χρειάζεται.
Θεωρούμε, δυστυχώς, πως οι
θεσμικοί φορείς του Δήμου Ηλιούπολης, μέχρι στιγμής, δεν έχουν ανταποκριθεί κατά τρόπο αποτελεσματικό στην ανάγκη αυτή. Αντίθετα,
εργαλεία που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για το σκοπό αυτό φαίνεται πως έχουν
αγνοηθεί από τη Διοίκηση του Δήμου μας. Χρειάζεται να ανασυγκροτηθεί η Επιτροπή
Ισότητας, να τροποποιηθεί αναλόγως το οργανόγραμμα του Δήμου Ηλιούπολης, να
γίνουν περαιτέρω δράσεις, η ενημέρωση να φτάσει στους δημότες μαζικά. Ακόμη,
κρίνουμε αναγκαία και επιτακτική την άμεση συγκρότηση στο Δήμο μας, αλλά και
ευρύτερα, μηχανισμού καταγραφής
γυναικοκτονιών, καθώς και περιστατικών κακοποίησης, βίας και σωματικής
εκμετάλλευσης γυναικών, με στόχο την ορατότητα και την ευαισθητοποίηση σε
κοινωνικό επίπεδο, αλλά και την παροχή κάθε μορφής βοήθειας σε δημοτικό
επίπεδο, τόσο με την ενίσχυση της παρουσίας και δράσης κοινωνικών λειτουργών,
με τη δημιουργία δομής φιλοξενίας για θύματα ενδοοικογενειακής βίας και
κακοποιημένες γυναίκες εν γένει, όσο και με την παροχή δωρεάν ψυχολογικής και
νομικής υποστήριξης. Να ανοίξουμε δρόμους, να διεκδικήσουμε καλύτερες
υπηρεσίες, να τεθούν αυτά τα ζητήματα και στην τοπική αυτοδιοίκηση.
Εν έτει 2023, πιστεύουμε πως τα εν λόγω αιτήματα
συνιστούν τις ελάχιστες θεσμικές εγγυήσεις που θα έπρεπε να αποτελούν
προτεραιότητα και σε επίπεδο τοπικής κοινωνίας, παράλληλες και επικουρικές με
τον καθημερινό μας αγώνα για μια κοινωνία χωρίς διακρίσεις, για μια κοινωνία
αληθινής ισότητας για όλες μας.
Στο πλαίσιο αυτό, κατά τη γνώμη μας, μια αξιόπιστη δύναμη στον τομέα αυτό που
έχει προωθήσει διαχρονικά τέτοια ζητήματα στην Ηλιούπολη, τόσο σε επίπεδο
δημοτικού συμβουλίου όσο και ευρύτερων παρεμβάσεων στην τοπική κοινωνία, είναι
η Δημοτική Κίνηση «ΗΛΙΟΥ-Πόλις, Ανθρώπινη Πόλη». Μια δημοτική παράταξη που
έχει προσεγγίσει τα θέματα αυτά, κατά τρόπο ευαίσθητο αλλά συνάμα και
ουσιαστικό, με συνεκτικό πρόγραμμα
δράσεων και θέσεις που υλοποιούνται και στο επίπεδο της πρακτικής. Στην
κατεύθυνση αυτή, και με σκοπό να ανοίξουμε τη συζήτηση ακόμη περαιτέρω και να
αναδείξουμε τέτοια θέματα με ακόμη μεγαλύτερη σαφήνεια, δηλώνουμε πως στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές
στηρίζουμε την «ΗΛΙΟΥ-Πόλις, Ανθρώπινη Πόλη» και τον Υποψήφιο Δήμαρχο Θοδωρή
Παπαδάτο.
Ακολουθούν 100 ονοματεπώνυμα γυναικών με την επαγγελματική τους ιδιότητα
.jpg)
