Ο ΕΦΗΒΟΣ
1. Σκέφτεται ιδεαλιστικά, θυμώνει με το σύστημα, δεν το μισεί απαραίτητα. Θέλει χρόνο και υγιή πρότυπα για να αποκτήσει ρεαλισμό.
2. Αμφισβητεί τους γονείς του, δεν τους απαξιώνει απαραίτητα. Θέλει χρόνο και υπομονή για να τους χωρέσει συνειδητά και όχι μιμητικά μεσα του.
4. Αντιμιλάει από θυμό γιατί νιώθει μετέωρος ανάμεσα σε ενήλικη και παιδική ηλικία, δεν δείχνει ασέβεια απαραίτητα. Θέλει συζήτηση και αυθεντικότητα για να ρίξει τις άμυνες του αναδυόμενου ενήλικα μέσα του.
5. Κλείνεται στο δωμάτιο του απο ανάγκη να κάνει τον εαυτό του σύμμαχο, δεν κάνει τους άλλους εχθρούς απαραίτητα. Θέλει σεβασμό και κατανόηση για να μην ενοχοποιήσει τον εαυτό του που μιλάει επιτέλους μαζί του.
6. Αναζητά φίλους αντί της οικογένειας επειδή πρέπει να αυτονομηθεί, όχι γιατί απορρίπτει απαραίτητα τους δικούς του. Θέλει ακρόαση και εμπιστοσύνη για να την ανταποδώσει σε μία επικείμενη δύσκολη του στιγμή.
7. Θέλει να κάνει λάθη για να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στο τσαλάκωμα του, όχι για να ντροπιάσει την οικογένεια του. Θέλει παρακολούθηση και βαθιά αυτοκριτική από τους γονείς για να ξέρει πως ο γονέας είναι άνθρωπος και τίποτα δεν τον εκπλήσσει από το παιδί του.
8. Παραιτείται από προσπάθειες επειδή του φαίνονται βουνό, όχι επειδή είναι τεμπέλης. Θέλει ενθάρρυνση και όρια για να πιστέψει ξανά- ή για πρώτη φορά- στον εαυτό του.
Ο Έφηβος είναι η “μεγαλύτερη μικρογραφία” της ζωής που έζησε ο γονέας πριν καν τον γεννήσει. Μη χάσετε την ευκαιρία. Δεν έχει άλλη μετά.
Χριστίνα Μπογιατζή
Παιδοψυχολόγος-Λογοπαθολόγος
Υπ. Διδακτωρ ΕΚΠΑ
