Σε ανάρτηση του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αναφέρει:
"Την ώρα που η μέρα του Ευαγγελισμού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου τελειώνει και λίγο πριν φτάσουμε στο κελί μας, στο φανάρι ακούς ένα νεαρό συνεπιβάτη πάνω από μία μοτοσικλέτα να σου λέει: Τι κάνετε πάτερ Σεραφείμ; και μένεις να τον κοιτάς χωρίς να τον αναγνωρίζεις, ενώ ανοίγει το φανάρι και ο οδηγός φεύγει χωρίς να έχει ακούσει το ερώτημα μου, ποιος είσαι εσύ; Ποιος να ταν τάχατες; Τον βάφτισα; ήταν δεν ήταν 22 χρονών, όσο τα χρόνια που συμπλήρωσα σήμερα ως πρεσβύτερος. Να μπήκα στο σπίτι του για κάποια ιεροπραξία; Τον είχαμε πιτσιρικά στο κατηχητικό ή στο ιερό; Δεν το θυμήθηκα. Μπήκαμε σε μεγάλη λεωφόρο και έτσι χάθηκε η δυνατότητα απάντησης στο ερώτημά μου.
Έτσι τελείωσε η μέρα... όχι με το που έφτασα στο σπίτι με περίμενε και μία εξομολόγηση ενός συναδέλφου. Τελικά διαβάζοντας τη συγχωρητική ευχή, έτσι τελείωσε η ημέρα, πού ξεκίνησε στον άγιο Κωνσταντίνο Ηλιουπόλεως, με τη Θεία Λειτουργία, την οποία κάθε χρόνο προσπαθώ να κάνω στο θυσιαστήριο που ενώπιον του, ο άγιος Χριστόδουλος, αρχιεπίσκοπος Αθηνών, τόλμησε στις 12.8.2001 να δώσει στην ιερωσύνη στην αναξιότητα μου. Ιστορία, η στολή και σήμερα, αυτή της χειροτονίας μου κεντημένη και ραμμένη στη Μονή Αγίας Τριάδος Εξαμιλίων Κορινθίας από τη μοναχή Ματθαία και ο Σταύρος, ιταλικός δώρο του πατρός Παναγιώτη από το Νόϊς της Γερμανίας, όπου υπηρέτησα κάποια καλοκαίρια σε αντικατάσταση του.
Το πέρας της Θείας Λειτουργίας σε κατ' οίκον μετάδοση της Θείας Ευχαριστίας, σε καρκινοπαθή τελευταίου σταδίου. Από κει ένα γρήγορο πέρασμα στο ζαχαροπλαστείο που είχαν καθίσει για ένα καφέ όσοι ενορίτες της Αγία Μαρίνα Ηλιούπολης Agia Marina Ilioupolis Ενορία προσήλθαν στη Θεία Ευχαριστία και τρέχοντας για το Χολαργό για να συμπροσευχηθώ στην εξόδιο ακολουθία της μητέρας ενός ομογάλακτος νεώτερου μου κατά πολύ Ριζαρίτη.
Η ανάρτηση του για το θάνατο της μητέρας του με έκανε να πιέσω το πρόγραμμά μου και να είμαι εκεί για να πω το Κύριε ελέησον την ψυχή της δούλης σου. Δεν ξέρω αν την είχα κάποτε συναντήσει, από το αγγελτηριο στην είσοδο του ναού έμαθα το όνομά της, πάντως όπως τη γνώρισα από τον επικήδειο την μακαρίζω, θαυμάζοντας την.
Κακείθεν κ' έτι δεν ήμουνα καλός προετοιμασμένος μία γρήγορη επίσκεψη στο κοτέτσι, στις ανατολικές παρυφές του Υμηττού, για να βάλουμε λίγο νερό και φαγητό τα πτηνά.
Με μία στάση στο γαλακτοπωλείο Δημητρίου, επί της οδού Μεσογείων, για να προμηθευτούμε τα σχετικά για τους γέροντες γονείς, φτάσαμε με τον νεαρό Κωνσταντίνο, μόλις είχε επιστρέψει από τα Ιωάννινα όπου σπουδάζει και έφτασε το πρωί στο ναό συμπροσευχόμενος και με συνόδευσε από εκεί έως το 1ο κοιμητήριο, για την απόδοση του φόρου τιμής στο σήμα του χειροτονητή μου.
Επιστροφή στην Ηλιούπολη ο Κωνσταντίνος στο σπίτι του και και βουρ στο σπίτι της καρκινοπαθούς όπου τα αδέρφια της από την Αυστραλία κατ' εντολή της είχαν ετοιμάσει γεύμα προς τιμήν μου στο οποίο εκείνη δεν μπορούσε να παρακαθίσει. Ξεκίνησα με την ταχινόσουπα που παραδοσιακά μου έφτιαχνε μετά τα τριήμερα αποχής τροφής εκείνη, αλλωστε ένα τέτοιο είχε τελειώσει με την πρωινή Θεία Λειτουργία, που ξεκίνησε με την επιστροφή μου από τη Γεωργία. Με τα ψώνια και τα τα φαγητά που έστειλε στους γονείς η καρκινοπαθής Φανή περάσαμε από το σπίτι για να γυρίσουμε στην Εκκλησία για δύο προγραμματισμένες Εξομολογήσεις, τον Εσπερινό του Σαββάτου και αποδόσεως της Μεταμορφώσεως, ώστε από εκεί να βρεθούμε με δύο μικρά μεταναστάκια στο δημοτικό αναψυκτήριο Ηλιουπόλεως για να πάρουν το αναψυκτικό τους και να παίξουμε για λίγο στην παιδική χαρά.
Και πλέον τελειώνουμε το κείμενο, με παραλείψεις για τις επικοινωνίες, όπως με υποψηφίους δημοτικούς συμβούλους και ορθολογιστές θεολόγους, ενώ έχει έρθει η μέρα του Κυρίου. Δόξα τω Θεώ".
