Περί ονοματοδοσίας...
Η πάγια ταπεινή προσωπική μου άποψη είναι,όταν αποφασίζεται να δοθεί όνομα σε μία αθλητική εγκατάσταση,να δίνεται σε εξέχουσα προσωπικότητα του αθλητισμού που προέρχεται απ'το τόπο που βρίσκεται αυτή και που έκανε παγκόσμια γνωστή τη χώρα του και τη γενέθλια γη του.. (ο ολυμπιονίκης τής πάλης, πυροσβέστης Μηγιάκης όπως κι ο σπουδαίος αθλητής τού βάδην Μερμηγκης ξεχάστηκαν).
Η γνώμη αυτή δεν ενέχει ουδεμία "στόχευση" έναντι οποιουδήποτε και μάλιστα έναντι "θεσμικών"παραγόντων " οι οποίοι, ως θεσμός,σε μία δημοκρατική κοινωνία τυγχάνουν σεβασμού..
Στη προκειμένη περίπτωση:
1.Αθλητης, γέννημα θρέμμα της πόλης, κατακτά Ολυμπιακό μετάλλιο και τρις παγκόσμιο. (δεν αναφέρω το όνομα του διότι αρκετά ταλαιπωρήθηκε απ'τις παλινωδίες και δεν τού αξίζει τέτοια συμπεριφορά)
2.Ερχεται ευθύς πρόταση απ'τον μεγαλύτερο σύλλογο της πόλης του οποίου υπήρξε αθλητής, ΓΣΗ,κι απ'τη ταπεινότητα μου, να δοθεί το όνομα του στο κολυμβητήριο της πόλης.
3.Η πρόταση τυγχάνει ευρύτατης αποδοχής απ'τη κοινωνία και κυρίως απ'τη νεολαία.
4.Ο δήμαρχος καλεί τον αθλητή και του υπόσχεται το παραπάνω χωρίς βεβαίως ο τελευταίος, γνωστός για τη ταπεινότητα του,να ζητήσει κάτι.
5.Εκτοτε μετεβλήθη η γνώμη απ'τους διοικούντες..
Και διερωτάται ο απλός πολίτης;
Α. Γιατί δεν ήρθε η ονοματοδοσία κατά το διατρέξαν χρονικό διάστημα και δη προεκλογικά;
Β. Γιατί ενώ ο νόμος είναι σαφής, ότι μόνον θέματα που αφορούν εξαιρετικές, επείγουσες και απρόβλεπτες καταστάσεις είναι δυνατόν να συζητηθούν στο δημοτικό συμβούλιο κατά τη διάρκεια του τελευταίου μήνα της ληγουσας θητείας του απερχόμενου συμβουλίου, ετέθη αυτό δέκα πέντε μέρες πριν τη λήξη του;
Ιωάννης Παπαϊωάννου
