Ο γατούλης το σκέφτεται και το ξανασκέφτεται εδώ και μία εβδομάδα, από την ημέρα των Φώτων που πήγε για να φωτιστεί στο κολυμβητήριο.
Σικέ η ονοματοδοσία. Δεν πρόκειται να την αλλάξει ο νέος Δήμαρχος.
Ραντίστηκε ο γατούλης εκεί που πλέον θα το λένε κολυμβητήριο με όνομα Θεόδωρος Γεωργάκης. Για να μας θυμίζει λένε τα μεγάλα έργα πνοής που έκανε επί δημαρχίας του στην Ηλιούπολη.
Διαβάζοντας το όνομα στον τοίχο ο γατούλης, σκέφτηκε τι ωραία που έφτιαξε και το δημαρχείο τότε ο κύριος δήμαρχος σαν το κολυμβητήριο. Πολύ έξυπνα κόλλησε το παλιό κτίριο με το καινούργιο και έγινε αυτό το εξόφθαλμο, που δεν είχε μέχρι πριν λίγο καιρό πρόσβαση λόγω του ανισόπεδου σε όλα τα γραφεία και τις υπηρεσίες.
Και ο γατούλης κούνησε το κεφάλι του λέγοντας για σκέψου να είχε γκρεμιστεί το παλιό κτίριο να είχε σκαφτεί όλο αυτό το οικοδομικό τετράγωνο να είχαν γίνει υπόγεια, χώροι στάθμευσης που θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν όλο το κέντρο της πόλης και φυσικά τις ανάγκες του Δημαρχείου, να είχε διατηρηθεί το παλιό σπίτι και να είχε γίνει ένα σύγχρονο και άμεσα προσβάσιμο σε όλους τους χώρους κτίριο.
Τότε φυσικά ο υφιστάμενος χώρος στάθμευσης θα είχε γίνει ένα πανέμορφο πάρκο με παιδική χαρά και μπόλικα δέντρα για να ρουφούν τον ήλιο της πόλης μας ώστε να μας δίνουν οξυγόνο, και να μην είναι ένα ακανόνιστο χρωματικά παζλ ασφάλτου και αυτοκινήτων.
Σκέφτηκε λοιπόν ο γατούλης να πάει στα πόδια του απελθόντος δημάρχου, και να να του πει λάθος έκανες κύριε πρώην.
Έπρεπε το δημαρχείο να ονομάσεις Θεόδωρος Γεωργάκης για να θυμόμαστε όλοι μας αυτό το οποίο έκανε ο τετράκις, πρώην.
Μετά ο γατούλης κοίταξε δεξιά κοίταξε αριστερά, για να καταγράψει απουσίες δεξιών και αριστερών από τις παρατάξεις του δήμου και όντως υπήρχαν.
Ο γατούλης μπερδεύτηκε τι πρέπει να κάνει πρώτα, να φάει την βασιλόπιτα ή να πιει τον αγιασμό;
Σκέφτηκε να ρωτήσει κάποιον παπά, αλλά αυτοί εξαφανίστηκαν γρήγορα γρήγορα.
Κάποιοι χωρίς να τους πάρει "χαμπάρι" ο γατούλης και κάποιοι επιδεικτικά την ώρα της κοπής της πίτας περιδιαβαίνοντας όλο το κολυμβητήριο.
Θυμήθηκε τότε ο γατούλης την γκρίνια που χρόνια έχει ένας παππάς στην πόλη.
Φουρμάζει κάθε χρόνο με το ότι δεν ταιριάζουν αγιασμός και βασιλόπιτα μαζί και σε αυτό το χώρο.
Αλλά στου κουφού την πόρτα πάρε την πόρτα και φύγε είπε ο γατούλης και άρχισε να περνάει ανάμεσα στα πόδια των μπερδεμένων δημοτικών συμβούλων με τους βουλευτές και τους περιφερειακούς.
Μπάχαλο στο πρωτόκολλο και οι επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων παραλίγο να μην κόψουνε κομμάτι ή μάλλον να μην πάρουνε κομμάτι.
Εκεί λοιπόν που νιαούριζε σκεφτόμενος, σκόνταψε μπροστά στη φρεσκαδούρα, στο δήμαρχο μας. Μωρέ να του το πω να μην του το πω, ε δεν πειράζει όποιος μας αγαπάει μας κάνει και κλαίμε ας του το πω.
Βρε συ δήμαρχε εντάξει, να είναι νέες και όμορφες οι γυναίκες που θα παρουσιάζουν τις γιορτές και τα πανηγύρια αν ξέρουν να μιλάνε, αλλά το μην μπορούν ούτε να διαβάσουν αυτά που γράφουν και να μην τα χουν γράψει και με τη σειρά του πρωτοκόλλου.
Εεε θα συνεχίσουμε να γελάμε όπως κάναμε τόσα χρόνια σε αντίστοιχες περιπτώσεις σκέφτηκε ο γατούλης πηγαίνοντας πιο πέρα.
Άλλωστε τόσα χρόνια η ίδια δημοτική οικογένεια μας κυβερνάει 9 χρόνια ο αυτοδιοικητικός μπαμπάς 4 ο ο μεγαλύτερος αυτοδιοικητικός γιος και 5 τώρα θα, ο μικρότερος.
Και ψάχνοντας την έξοδο ο γατούλης, μιας και τους μύρισε το τυρί και τα κεφτεδάκια από τους τοπικούς συλλόγους σκέφτηκε: για δες βρε αδερφέ, στην ορκωμοσία του ο νέος, δεν είχε ούτε επίσκοπο, ούτε μητροπολίτη, και μείναμε στα χαμηλά του παπά της ενορίας και λίγες μέρες μετά, δίπλα στα νερά ο δήμαρχος μας στάθηκε κοντά σε τρεις δεσποτάδες.
Τον παπά του άγιου Παύλου Ηλιουπόλεως, που εκπροσωπούσε τον μητροπολίτη Καισαριανής Βύρωνος και Υμηττού Δανιήλ, στον οποίον χαρίστηκε ο ναός του άγιου Παύλου, επί δημαρχίας του μπαμπά δημάρχου, τον ελληνοαμερικανό επίσκοπο Δημήτριο από το Σικάγο, που λανθασμένα προσφωνήθηκε ως εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριάρχη και τον επίσκοπο Ρωγών Φιλόθεο, βοηθό του Αρχιεπισκόπου Αθηνών που λειτούργησε ως εκπρόσωπός του στην ενορία του κολυμβητηρίου, τους αγίους Αναργύρους.
Ο γατούλης χαιρέτησε την εικόνα της βάπτισης του Χριστού, που πρώτη φορά είδε στο κολυμβητήριο τέτοια μέρα και ευχήθηκε στο παλικάρι που έπιασε το Σταυρό.
Με βρεγμένα πόδια ξεκίνησε φωτισμένος για τις υπόλοιπες βόλτες του την καινούργια τη χρονιά.
