Κωνσταντίνος Πρωτοπαπαδάκης: Το Νέκταρ της Ελευθερίας και η Περιφρόνηση του Θανάτου.

 


Οι ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ στο πλαίσιο του εορτασμού της Εθνικής Επετείου της 25ης Μαρτίου 1821 και των 200 χρόνων από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης φιλοξενούν άρθρο του δραστήριου Προέδρου του Συλλόγου Κρητών Ηλιούπολης "Η ΚΡΗΤΗ" κ. Κωνσταντίνου Πρωτοπαπαδάκη.

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821 ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ

ΤΟ ΝΕΚΤΑΡ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΑΙ Η ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ 

Συμπληρώθηκαν 200 χρόνια από τη μεγάλη επανάσταση του 1821. Μία επανάσταση από τις αμέτρητες που έκαναν οι Έλληνες κατά του Βάρβαρου τούρκου κατακτητή.

200 χρόνια, για να απελευθερωθούν, από τα διπλάσια -400 σκλαβιάς - , για να περισώσουν το γένος, το όμαιμο, το ομόγλωσσο, το ομόθρησκο και το ομότροπο.

Το ελευθερία ή θάνατος, ήταν το πρόσταγμα των ηρώων του 1821.

Η πίστη στο Θεό, η καταφρόνηση του θανάτου και ο ζήλος της ελευθερίας θριάμβευσαν.

Εκείνη την ώρα, σ’ αυτόν τον γενικό ξεσηκωμό του γένου, η Κρήτη ξεσηκώνεται εκ νέου και αυτή, συμμετέχει άπασα. Κάνει την ΠΑΝΑΓΙΑ ΘΥΜΙΑΝΗ ΣΤΑ ΣΦΑΚΙΑ, τη δική της Αγία Λαύρα, και έτσι τον Απρίλιο του 1821 με την ευλογία του Θεού ξεκινάει τον αγώνα της απαλλαγής της από τον δυνάστη και αυτή. Είναι όμως απομονωμένη, αβοήθητη και εγκαταλελειμμένη. Παλεύει μόνη της τα θηρία, όμως συμπαρίσταται στον εθνικό αγώνα. 10 χρόνια αγώνων, αίματος και πόνου και όταν το 1830 η συνθήκη του Λονδίνου αφήνει την Κρήτη εκτός της νεοϊδρυθείσας ελληνικής επικράτειας, η απογοήτευση και η πίκρα μεγαλώνει. Ο πόνος είναι μεγάλος, αλλά ενδυναμώνονται οι καρδιές, πυροδοτούνται οι ψυχές, φλογούνται τα βλέμματα υψωμένα στο Θεό.

Το πρόσταγμα του απελευθερωτικού αγώνα των Κρητών άλλαξε. Έγινε «ΕΝΩΣΗ ή ΘΑΝΑΤΟΣ», και έτσι ξεκινούν νέοι αγώνες το 1833, το 1841, το 1858, το 1866, το 1897, το 1905, όλοι ατελέσφοροι, μέχρι που φτάσαμε στο 1913, για να καταφέρει να διώξει τους Τούρκους και να ενωθεί με την μητέρα Ελλάδα. Έμεινε δηλαδή 92 χρόνια επιπλέον υπόδουλη.

Ας μεταφερθούμε νοερά στην εποχή των αφυπνισμένων συνειδήσεων, στην εποχή που τα ιδανικά είχαν τη δική τους ξεχωριστή θέση στην καθημερινότητα των απλών ανθρώπων, τότε που η ελευθερία ήταν βασική προϋπόθεση ζωής, αλλά και ευθύνη.

Ενστερνίσθηκαν την ευθύνη και την λευτεριά, δύο στοιχεία στενά συνδεδεμένα. Είναι το χρέος στην πατρίδα, αλλά και η ανεξαρτησία μοναδική συνθήκη επιβίωσης.

Θαυμάζουμε την αντοχή των αγωνιστών του ’21, ανά την επικράτεια, την κακοπάθεια, την αυταπάρνηση, το μαρτυρικό φρόνημά τους. Όλα τα ωραία και μεγάλα γίνονται με κόπους και θυσίες. Θέλει αυτό που είχαν οι αγωνιστές – απόφαση θανάτου – χωρίς σταυρό, δεν έρχεται ανάσταση, χωρίς θυσίες δεν έρχονται τα ποθούμενα.  Τα δώρα αγάπης του Θεού έρχονται με σταυρό και αγώνα. Αυτά ήταν τα πιστεύω τους και σήμερα πιστεύω πως θα ήθελαν να συνεχίζουν απόγονοι , που τιμούν τους ένδοξους προγόνους και βαδίζουν στα ίχνη τους με απόφαση θανάτου. Το 1821 ξημέρωσε η μέρα της ελευθερίας, όμως 200 χρόνια μετά, οι περιπέτειες του γένους μας συνεχίζονται. Όλοι – Έλληνες και ξένοι – πρέπει να καταλάβουν ότι η ιερή φλόγα της επανάστασης δεν έσβησε και πάντοτε θα φωτίζει, γιατί έχει ανδρεία και θυσίες, Εδώ διδάχθηκαν. Έδειξε καθαρά στα έκπληκτα μάτια των λαών και των ισχυρών της γης, πως το γένος των Ελλήνων είναι πάντοτε έτοιμο να θυσιαστεί ολόκληρο για το πολυτιμότερο και το ιερότερο δικαίωμα του ανθρώπου, την ελευθερία.

Έστειλε μηνύματα και ακόμη στέλνει, ότι σε αυτό τον τόπο έζησαν και ζουν άνθρωποι που πριν και πάνω από όλα τοποθετούν την πατρίδα, την πίστη στο Θεό και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Δίδαξε και διδάσκει, σε πιο ύψος αυτοθυσίας, μπορεί να φτάσει ένας υπερήφανος λαός όταν αγωνίζεται για την ελευθερία του και πόση μεγαλύτερη αξία έχει και από την υλική δύναμη και από την ωμή βία και από τον υπέρτατο αριθμό, η ελεύθερη ψυχή και το αδούλωτο φρόνημα.

Η Κρήτη μετρά 108 χρόνια ελευθερίας, όμως από την πρώτη στιγμή του αγώνα, η συμβολή της στην απελευθέρωση της Ελλάδας είναι ακόμη  περισσότερο ένδοξη αν αναλογιστούμε  τρεις ιδιότυπους λόγους, ήτοι την απομόνωσή της, τη μάχη κατά τριών ηπείρων και την εγκατάλειψή της από όλους.

Εν κατακλείδι το 1821 η Κρήτη , σαν ένα σημαντικότατο στρατηγικό σημείο – τόπος του ελλαδικού χώρου- έκανε έναν υπερβατικό αγώνα θυσίας, συμπαράστασης και αυταπάρνησης , που είχε ιδεαλιστικά στοιχεία, γεωστρατηγικά, αλλά και πραγματιστικά.

Έτσι συμπύκνωσε το επαναστατικό όραμα του σκλαβωμένου ελληνισμού, με ηρωικές πράξεις, αιώνια μνημονευόμενες. Ήρωες της Ελλάδος , ήρωες του ελληνικού γένους, ήρωες της Κρήτης, σας ευγνωμονούμε για τις θυσίες σας.

Μας δίνετε παράδειγμα αναστοχασμού και εγρήγορσης, μας λέτε πολλά, όχι μόνο σε εμάς τους Έλληνες, αλλά και σε κάθε άνθρωπο, ανεξαρτήτως χρώματος, θρησκείας, έθνους ή φυλής που μάχεται για τα δικαιώματά του.

Δε θα σταθούμε σε πανηγυρισμούς και θριαμβολογίες, γιατί οι αγωνιστές μηνύουν και απαιτούν από εμάς κατά πιο απλό. Ο αγώνας τους να γίνει έμπνευση για ανάταση του έθνους, διαιώνιση του γένους, χωρίς αντιπαραθέσεις και έριδες, αλλά με νηφαλιότητα, λογική σκέψη και ορθολογικό τρόπο, όχι παρασυρόμενοι σε επαναστάσεις και πολέμους εντυπώσεων, συμφερόντων , εξάρσεων και υπερβολών.

Μην κάνουμε την άγια θυσία των προγόνων μας , αχαριστία των απογόνων τους.

Θα κλείσουμε με την υπενθύμιση –υποχρέωση- προσκλητήριο του μεγάλου κρητικού συγγραφέα Ν. Καζαντζάκη, που γράφει: «το πρώτο σου χρέος, εκτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου, όλους του προγόνους. Το δεύτερο, να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους. Το τρίτο σου χρέος είναι να παραδώσεις στους απογόνους σου, τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσουν». 

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ 1821

ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥΣ

 

ΚΩΝ. ΠΡΩΤΟΠΑΠΑΔΑΚΗΣ

ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ 23/03/2021